Όταν μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πολλές φορές φέρνουμε στο τραπέζι την συζήτηση περί ανάμειξης του κράτους στις προσωπικές ζωές των πολιτών. Πολλές ερωτήσεις, και πολλές διαφωνίες έχουν γίνει πάνω σε αυτό, γι’ αυτό το λόγο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε κάποιες από τις πιο βασικές.
Πως ακριβώς το κράτος εμπλέκεται στις προσωπικές μας ζωές;
Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε σε μία τέτοια ερώτηση, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί αναφορικά με το τι ακριβώς θεωρείται «ανάμειξη» και σε ποιο βαθμό η προσωπική ζωή του καθενός επηρεάζει τους τριγύρω μας.
Θα μπορούσε κάποιος, για παράδειγμα, να πει πως τα στοιχεία που καταγράφονται στην εφορία για τον καθένα μας, είναι ενός τύπου ανάμειξη στην προσωπική μας ζωή. Βέβαια, οι πληροφορίες αυτές είναι απολύτως εμπιστευτικές για τους υπαλλήλους και χρησιμοποιούνται μόνο ανώνυμα ως δεδομένα για έρευνες. Επίσης, δεν πρόκειται για μια επιλέκτικη κράτηση των στοιχείων μας αλλά εφαρμόζεται συνολικά σε κάθε πολίτη. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε με μια πρώτη σκέψη, πως η ανάμειξη του κράτους στις προσωπικές μας ζωές θα ήταν ιδιαίτερα ανησυχητική και ανεπιθύμητη, αν γινόταν επιλέκτικα ή αν αποκάλυπτε προσωπικά στοιχεία δημόσια για κάθε άλλο πολίτη.
Σχετικά με την ανάμειξη του κράτους, είναι αρκετά σημαντικό να μπορούμε να δούμε με ποιους διαφορετικούς τρόπους μπορεί να γίνει αυτό. Εκτός από ακραίες περιπτώσεις όπου η κυβέρνηση μπορεί να έχει υπό την παρακολούθησή της την κίνησή μας στο διαδίκτυο, ή ακόμη και στην καθημερινότητά μας έξω από το σπίτι, το κράτος μπορεί να συμμετέχει ενεργά στις ζωές μας με έναν πιο έμμεσο τρόπο ο οποίος γίνεται και σήμερα. Από τα είδη σπόρων που υπάρχουν στη διάθεσή μας για καλλιέργεια, μέχρι το ποια χάπια παίρνουμε ή το πόσο θα κοστίζει το νερό που πίνουμε.
Βγάζοντας ένα γενικό συμπέρασμα.
Θα λέγαμε, πως υπάρχει μία χρυσή τομή σε αυτή την υπόθεση. Αξιολογώντας τα παραπάνω , μπορούμε να το περιγράψουμε ως εξής: Η ανάμειξη του κράτους στην προσωπική ζωή των πολιτών του είναι επιτρεπτή όταν 1. το κράτος μπορεί να αποδείξει την διάπραξη ενός εγκλήματος από κάποιον πολίτη και 2. να χρησιμοποιήσει τις φωτογραφίες μόνο για την προστασία των υπόλοιπων πολιτών.
Πιο απλά, το κράτος μπορεί να αναμειχθεί στις ζωές μας μόνο εάν αποτελούμε κίνδυνο για έναν συμπολίτη μας.
Είναι ένα θέμα το οποίο θα μπορούσε να αναλυθεί και να συζητηθεί σε ολόκληρους τόμους. Πραγματικά, αν κάποια μέρα σταματήσουμε σαν ανθρώπινο είδος να διαπράττουμε εγκλήματα, το κράτος θα έχανε έναν τεράστιο λόγο για τον οποίο θα μπορούσε να δικαιολογήσει την εμπλοκή στις ζωές μας. Άρα, από τη στιγμή που και εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι οφείλουμε στον εαυτό μας και τους άλλους να μάθουμε τα δικαιώματά σας και να προσπαθήσουμε τα να υπερασπιζόμαστε με κάθε τρόπο.